Dziś ruszyła II edycja DZIECKA NA WARSZTAT, w której i my postanowiliśmy wziąć udział. Będziemy podróżować, poznając kontynenty, zwyczaje itd.
Dziś warsztat lokalny, czyli w naszym przypadku Łomża. Postanowiłam skupić się nie na całym mieście, lecz na konkretnym miejscu, które już Wam kiedyś pokazywałam. Oczywiście mam na myśli Wzgórze Królowej Bony. Właśnie z tym miejscem wiąże się najsłynniejsza łomżyńska legenda:
"Wśród nieprzeniknionych puszcz i lasów pełnych dzikich zwierząt i różnego ptactwa, na wzgórzu wznoszącym się nad brzegiem Narwi koło Starej Łomży stał warowny zamek. Król umierając, zamek zostawił swojej żonie. Przybyła ona do Polski z dalekich krain. Była podstępna i zła. Lud nie kochał królowej i zażądał, by zrzekła się władzy. Królowa rozgniewała się bardzo i postanowiła wrócić do swego kraju za siedem gór i siedem rzek. Wyrodna matka wyklęła córkę, która nie chciała wracać razem z nią i zamek wraz ze skarbami i królewną zapadł się pod ziemię. Nikt nie mógł odrzucić kamienia leżącego przy wejściu do podziemia, ponieważ strzegły go złe moce nasłane przez królową. Dopiero młody szlachetny rycerz postanowił oswobodzić królewnę. Nie pragnął bogactw, odrzucił kamień i wszedł do lochów. Znalazł śpiąca królewnę, wyniósł ją i złożył na wonnej trawie. Królewna ożyła i z wdzięcznością spojrzała na swego wybawcę. W sercu rycerza powstała chęć bogactw, po które wrócił do ruin zamku. I stała się rzecz straszna. Za karę sklepienia zamku runęły na rycerza, a królewna z żalu i smutku rozwiała się we mgle razem z baśnią. Lud twierdzi, że u podnóża góry płynęły i płyną po dziś łzy pięknej i dobrej królewny.
Inna opowieść głosi, że za swoje niecne uczynki Bona zapadła się wraz z ociekającym złotem zamkiem w Starej Łomży pod ziemię i do dziś o północy dają się słyszeć jej pokutne pojękiwania."
A tutaj macie kilka informacji:
